Zondag 6 oktober… kermiszondag … Aanwezig 10.30 uur, 12.00 uur de aftrap.
Mooi op tijd allemaal, koffie/thee broodjes, en een JBL box die kreten uitbraakt als: “alweer een winnaaarrrrrrr”… dat is nog maar afwachten. Maar eerlijk is eerlijk, ons sterrenensemble ziet er redelijk fris en ontspannen uit, klaar om de eerste Joris driepinter, eh driepunter, thuis binnen te halen dit seizoen. Vanwege blessures (Judah) en interlandverplichtingen (Manutjeng) beginnen we in een iets andere samenstelling dan de wedstrijd van vorige week. Joep op rechtsback en Brian voor t eerst sinds lange, lange, lange tijd weer voorin als hun vervangers.
Om klokslag 14.02 fluit de prima leidende scheidsrechter Stienezen voor het begin. Na 4 minuten de volgende tegenvaller voor Sportclub. Onze Spaanse pingeltoreador Chris moet zich laten vervangen doordat zijn hamstring er niet zo heel veel zin meer in heeft. Julian komt binnen de lijnen. Onze jongens hebben het overwicht, en komen er een paar keer gevaarlijk uit. De eerste kansen worden nog gemist om AZC het gevoel te geven dat er wat te halen valt: kopbal Brian over, Julian die een lage voorzet niet binnen kan lopen, prima corner van Ugur die voor de nodige problemen in de 5-meter zorgt, maar geen goals nog. Dit verandert in minuut 14: de traptechniek van Ugur zorgt voor een hele fijne, strak indraaiende corner vanaf links, en via het hoofd van een tegenstander valt deze keurig diagonaal binnen in de lange hoek.
Daarna kabbelt de wedstrijd rustig verder. Soms lijkt het erop dat we onszelf een beetje in slaap laten sussen door AZC. Er zit net iets te weinig venijn en beweging in de ploeg om het kermisgevoel op tijd te laten ontwaken. We komen niet in de problemen, maar laten we zeggen dat op het kermisterrein eerder naar grote hoogten wordt gestegen. Hoogtepunten tussen minuut 14 en minuut 43 zijn eigenlijk de ingooicursus waar Boy namens Westervoort voor geselecteerd wordt en de braaksessie op de bank van Hein en Ronnie in de plotseling tevoorschijn getoverde rode en blauwe emmers… Minuut 43 staat garant voor iets wat al een paar weken in de lucht hangt: een doelpunt van Tygo. Een werkelijk prachtige aanval over diverse schijven, brengt de bal via een een-tweetje bij Tygo die op rand 16 verwoestend uithaalt en dit schot prachtig in de hoek binnen ziet vallen. Geen houden aan voor de keeper, en min of meer een verlossende goal zo net voor de rust.
AZC stelt er gelukkig niet al teveel tegenover de eerste helft, waarbij wel aangetekend dient te worden dat er een levensgevaarlijke cornervariant door hen wordt uitgevoerd, en net voor rust krijgen ze ook nog een vrije trap te nemen, die vanaf de kant er toch best gevaarlijk uitziet voor onze verdedigers in de 5 meter.
De 2e helft ziet het spelbeeld er wel iets anders uit. AZC komt anders voor de dag en probeert met meer opportunistisch spel Sportclub onder druk te zetten. Dit leidt gelukkig niet tot kansen, doordat onze verdediging hun taken naar behoren uitvoert. Die enkele bal die dan toch er doorheen komt, wordt door Erik vakkundig verwerkt. Het spel op het veld is dan wel wat minder, maar aan de kant is er genoeg te beleven. Zeker Hein laat zien dat de kermissappen in combinatie met een bezoek aan een zeer vette horecagelegenheid in Doetinchem, voor nieuwe impulsen in zijn gedragingen leidt. Het delen van nieuwerwetse spreekwoorden als : “het gras groeit niet harder als je er aan trekt”, of de sterke wil om in te vallen laten blijken door om de 10 seconden dit mede te delen in woord en gebaar aan de trainer, zorgt voor de nodige afleiding.
Valt er dan verder niets meer te beleven op het veld. Jawel hoor. Mounir mag een kwartier voor tijd invallen voor Brian, en laat 3 minuten later bij een spaarzame aanval van ons zien wat hij waard is. Een fluwelen kapbeweging rechts van het zestienmetergebied, gevolgd door een effectvol geplaatst schot in de lange hoek zorgde voor de 3-0, en de wedstrijd is definitief gespeeld. Dennis en Luca worden nog gebracht voor Joep en Julian, en vakkundig word de Kermispot uitgespeeld. Op deze manier kan er met een prima gevoel richting Wieleman getrokken worden.
Het is niet “nooit zo MOOI gewes” !!
uw verslaggever Peter Kaak